ยามที่แม่สั่งสอนพร่ำวอนลูก....เรื่องผิดถูกลูกก็ว่าแม่จู้จี้ต่อเมื่อลูกเติบใหญ่จึงได้ดี......เพราะคำที่แม่พูดไว้ไม่ผิดคำเมื่อยังเด็กลูกไม่เห็นคุณค่าแม่....เป็นบาปแท้ที่ลูกเถียงแม่เช้าค่ำลูกกระทำความผิดนี้ประจำ.....ขอกล่าวคำขอโทษโปรดอภัย
ยามที่ลูกประสบกับความทุกข์...หันไปที่ใดไม่มีคนเข้าใจแต่ก็ยังมีไอแห่งความอบอุ่น...จากบุคคลคนหนึ่งเสมอมาบุคคลท่านนั้นก็คือแม่.....แม่ผู้เข้าใจในตัวลูกทำให้ลูกคนนี้มีกำลังใจที่จะก้าวเดินต่อไป....ในโลก
เมื่อรู้ว่าตัวเธอนั้นตั้งท้อง......เฝ้าประคองด้วยใจที่มุ่งหวังสิ่งที่ชอบเผ็ดร้อนเธอระวัง......เพื่อปกกันลูกน้อยจะกระเทือน...แม้ไม่รู้ว่าจะชายหรือหญิง.....เธอประวิงเฝ้านับครบวันเคลื่อนแม้จะเจ็บจะกลัวตัดทั้งปวง.....เธอปลื้มทรวง.....เสียงแว้..แรกเริ่มดัง
เริ่มตั้งไข่...ใจพองประคองลูก....ความพันผูกแนบแน่นสุดขานไขเริ่มหัดเดินหัดพูดแม่สุขใจ...ก้าวแรกได้ให้ลูก..ด้วยผูกพัน...แม่เป็นครูคนแรกของชีวิต....ชี้ถูกผิดให้ลูกรู้ด้วยความฝันเติบโตใหญ่รวยจนไม่สำคัญ....ขอลูกฉันเป็นคนดีของสังคม
มาวันนี้แม่เริ่มแก่..ชะแรล้า แม่มองหาลูกทุกคน...อยู่ที่ไหนจากอกแม่..ลืมแม่ไม่หวงใย.....ถึงเศร้าใจ...แต่แม่ไม่โกรธเคือง...ถ้าใครยังมีแม่ขอเชิญเถิด.....กราบเท้าเทิดบาทแม่ประเสริฐเหลือกตัญญูรู้คุณบุญคุ้มตัว....แม้สิ่งชั่วต้องแพ้พ่าย...กตเว..ทิตาคุณ
รักของแม่ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งไหน…......…หาสิ่งใดมาเทียบมิได้หนาตั้งแต่แม่ตั้งท้องคลอดลูกยา................อีกน้ำนมของมารดาให้ลูกกินแม่ถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกน้อย........แม่เฝ้าคอยพัดวีให้ลูกสิ้นแม่ยอมอดเมื่อให้ลูกนั้นได้กิน…….........แม่ยลยินลูกน้อยดั่งกลอยใจ
อันคุณแม่นั้นรัก.......ในบุตรช่างโปร่งใสบริสุทธิ์.....ทราบได้มหาสมุทรลึกสุด.......นั้นหยั่ง ได้นาแต่รักของแม่ไซร้.......ลึกล้ำสุดหยั่งถึง
คุณแม่เคยพูดไว้............นานวันการคบเพื่อนสนิทกัน.....เลือกได้คบเพื่อนดีจะสุขสันต์.........พบสุข จริงแฮคบเพื่อนชั่วแม่เตือนไว้....หลีกลี้ให้ไกล
เหนือโลกหล้าหาใครเท่าแม่เรานี้เหนือปฐพีที่ฉันพึงอาศัยมหาสมุทรสุดแสน ณ แดนไตรแม่ยิ่งใหญ่เหนือฟ้าพนาลีแม้นอัปสรสวรรค์งามสุดแสนแต่ก็แม้นน้อยกว่าแม่ฉันนี้หรือทว่าป่ากว้างให้อากาศดี แต่แม่นี้ให้ชีวีและเมตตาลูกดีได้แม่ดีใจกว่าทุกสิ่งลูกเลวยิ่งแม่ไม่สุขทุกอุราดีเหมือนแม่สักครึ่งหนึ่งพึงใจหนาลูกสัญญาเป็นคนดีมีวินัย
โอ้ร่มไทรใบหนาว่าสดชื่นแสนร่มรื่นเย็นใจให้ร้อนหายมีเถาวัลย์พันคู่อยู่มากมายเราเย็นกายเย็นใจไต้ร่มมัน
ร่มแม่เย็นกว่าร่มไทรในขั้นต้นท่านบรรดลทุกอย่างและสร้างสรรค์ลูกป่วยกายแม่ป่วยใจไปตามกันแสนสุขสรรค์แม่นั้นช่วยบรรเทา
แม่ที่หนึ่งเมตตามากำเนิดแม่สองเลิศล้ำวิชามาประสานน้ำใดใดใต้ฟ้าสุธาธารไม่เปรียบปานน้ำใจแม่แน่นอนเอย
หทัยของแม่ ดีแท้ยิ่งนักพวกเราจึงรัก ภักดีต่อแม่ มะลิสีขาว แพรวพราวจริงแท้ขอมอบให้แด่ คุณแม่คนดี
จะกล่าวถึงพระคุณของแม่นี้ แม่ที่มีความรักอันยิ่งใหญ่
อยากให้ลูกนั้นรู้ถึงความใน ดวงหทัยของแม่มีแต่เรา
ลูกทั้งหลายจงฟังคำสั่งสอน ให้ว่านอนสอนง่ายไม่อายเขา
ถึงเป็นลูกคนจนเหมือนอย่างเรา จงคิดเอาให้ได้เถิดประเสริฐเอง
แม่จ๋าฟังลูกก่อนจะได้ไหม ลูกเสียใจที่ทำแม่ผิดหวัง
ต่อไปจะตั้งใจให้จริงจัง ลืมความหลังเจ็บช้ำตรำหัวใจ
จากนี้ไปจะฟังแต่คำแม่ ที่เที่ยงแท้แน่จริงกว่างสิ่งไหน
จะเป็นลูกที่ดีจะมีชัย สัญญาไว้กับแม่แน่แท้เอย
โลกยอมรับความรักอันสูงส่ง ที่มั่นคงพันผูกลูกและแม่ เป็นความรักที่จริงใจในดวงแด มีกระแสซาบซึ้งส่งถึงกัน
... ในเพศหญิงสิ่งนี้มีมากล้น จับกมลทุกสิ่งเป็นมิ่งขวัญ ไม่ว่าฐานะใดในใจนั้น มีเท่าทันในด้านงานมารดา
...โอ้ละเห่ขวัญอ่อนนอนเสียนะ แม่คอยจะกล่อมขวัญนะหนูจ๋า หลับเถิดหลับให้สบายนะแก้วตา สองแขนแม่โอบมาพาคุ้มภัย
...ในอ้อมกอดสอดแนบแอบอกอุ่น รักละมุนลูกยาเฝ้าปราศรัย เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงลูกเพียงใด สำนึกได้ในพระคุณคุ้นเคยดี
... เมื่อลูกป่วยด้วยโรคใดใจแทบขาด แม้อนาถทรัพย์จ่ายหมายเจ้านี้ ได้รอดปลอดภัยสบายดี คุณแม่มียิ่งใหญ่ใดเทียมทัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น